raz po raz zostaje zatrzymany w ruchu dla epizodycznej obserwacji obyczajowej. Tak np. Poseł przybywa do Gardyjana, by mu oznajmić, "iż ma umrzeć". Gardyjan "przedsię niedbając" replikuje dłuższym monologiem, który jest autonomicznym, satyrycznym obrazkiem z życia klasztornego:<br><br>&lt;q&gt;Milcz oto, lepiej nie szalej,<br>Radszej sobie piwa nalej.<br><br>Pijże sobie wlazłszy za piec<br>A tych plotek więcej nie pleć.<br>[.....................................................]<br>Źleć bywa omnes w klasztorze,<br>Tam więc drugi szyją orze.<br>Śpiewajcie hymnę, ojcowie,<br>Za swych dobrodziejów zdrowie.<br>Laus Deo, Sancto Francisco!<br>Wypilichmy piwo wszytko.<br>Kluczniku, po drugi idzi,<br>Jako się tej śmierci widzi.<br>Poseł się tu stojąc śmieje,<br>A Gardyjan siedząc mdleje;<br>Drżą mu