pogody za pomocą procesu liczbowego opublikowana przez L.F. Richardsona (I. Stewart, 1990). Nie miała ona jeszcze większego znaczenia praktycznego, ale zapoczątkowała rozwój metod prognozy pogody odmiennych od dotychczas stosowanych wyłącznie metod synoptycznych.<br> Stały i szybki postęp w rozwoju zastosowań modeli matematycznych do prognoz pogody obserwuje się od początku lat pięćdziesiątych. Rozwój tych metod uwarunkowały postępy dokonane w zakresie matematycznego modelowania atmosfery oraz konstrukcja coraz sprawniejszych maszyn liczących.<br> U podstaw tych metod leży zawsze układ równań opisujących zmiany atmosfery w czasie. Uwzględniają one zazwyczaj stosunki termiczno-wilgotnościowe powietrza, zachmurzenie i opady atmosferyczne, parowanie z podłoża, a także mechanizmy przenoszenia momentu pędu