ze strasznym hałasem - wjechał w ulicę Kostrzyńską.<br>- Ensemble jak z feerii, z bajki - z magnetofonu odezwał się tym razem głos Racheli, czyli Konrad wyciskający z siebie ciepły alt. - Ach, ta chata rozśpiewana, jakby w niej słowiki dźwięczą...<br>- Mamaaa! - rozdarło się dziecko w obwisłych pampersach, drepczące za wózkiem spacerowym przed punktem pieczenia kurczaków. Dwie kolejne osoby spośród publiczności, zniechęcone, oddaliły się w stronę apteki, wymieniając uwagi:<br>- Panie, agitują i agitują - ja już nawet telewizora nie oglądam, bo wszędzie ta polityka...<br>Aurelia cierpiała w imieniu Konrada. Wszystko się sprzysięgło, żeby zepsuć chłopakowi jego piękne przedstawienie. A w dodatku - Wesele okazało się sztuką doprawdy