Czuła w nim Słowianina. Posługiwał się niemczyzną poprawnie, ale w akcencie słychać było łagodną muzykę dzikich stepów. Wielkich przestrzeni, które sprowadzają na człowieka obojętność lub obłęd.<br>- Przypomina mi pani kogoś.<br>- Kogoś bliskiego?<br>- Kogoś, kogo już nie ma.<br>- Tęskni pan?<br>Potwierdził skinieniem głowy.<br>Przytuliła się mocniej. Poczuł jej twarde uda. Małe piersi pod materiałem sukienki.<br>Gdy orkiestra umilkła, odprowadził ją do stolika, ukłonił się obojgu i odszedł w stronę baru.<br>- Ciekawa typ - mruknął Garcia znad pieczeni.<br>- Mi to mówić? - Inge poprawiła włosy, odprowadzając wzrokiem prostą sylwetkę martwego poety.<br><br>&lt;page nr=9&gt;<br>Bruno siedział w swoim pokoju nad budowlanymi planami hotelu, gdy Garcia zapukał do drzwi