katolickiej, ale religii w ogóle, są ateistyczne albo antyteistyczne"&lt;/&gt;.<br><br> Z doświadczenia pierwotnego chrześcijaństwa czerpie również Odnowa w Duchu Świętym, wracając do praktyki chrztu w Duchu Świętym oraz do charyzmatów. Wiele nieporozumień narosło zwłaszcza wokół pierwszego z tych obrzędów, który krytycy Odnowy próbują interpretować jako jakiś nowy sakrament. Tymczasem w Kościele pierwotnym chrzest w Duchu Świętym nie był żadnym sakramentem, ale synonimem chrześcijańskiego wtajemniczenia, darem łaski Ducha, a zarazem normą ówczesnej liturgii. Potwierdzają to pisma Ojców Kościoła - Hilarego z Poitiers, Cyryla Jerozolimskiego i Jana Chryzostoma, a także innych świadków tamtych czasów: Justyna Męczennika, Orygenesa, Didyma Ślepego, Tertuliana, Filoksena z Mabbug czy Józefa