nie, ręka mi się nie trzęsie, ja nie piję wódki. "Sala skwitowała to śmiechem i oklaskami" - czytam w "Życiu Warszawy". Ano, trafnie odczytali aluzję. Szalenie elegancką i taktowną. Zwłaszcza iż dotyczy kogoś, komu autor dowcipu sporo zawdzięcza w mniej wesołych czasach. Raz jeszcze potwierdziło się: człowiek ambitny musi deptać po piętach nawet tym, co idą za nim. Na wszelki wypadek i żeby nie wyjść z wprawy. I jak tu się dziwić, że poczucie humoru szefa udziela się personelowi. Pan Mietek nie dopisał pana Tomcia do listy udających się do Skoczowa w celu ładowania akumulatorów. Zaraz jednak zapewnił, że to tylko nieporozumienie