ławce. Przez chwilę miał wrażenie, że na kogoś tu czeka. Kilkakrotnie na odgłos zbliżających się kroków gwałtownie podnosił głowę, jakby spodziewał się czegoś.<br>"Kto mnie tu może spotkać? Jestem obcy. Sam. Oczywiście, stać mnie, żeby być z kimś. - Pogardliwym gestem przeczenia przepędził jakąś małą. Podejść do mnie może kurwa i pijak... Nie tak jak w kraju, gdzie mógł podejść szmalcownik..." - zakpił w nim samoobronnie rozsądek. "Wtedy. To była wojna:.." - ciągnęła jakaś ukryta w sercu nuta. "Paryż, więc dziś mógłby podejść tajniak - reagował rozsądek. - Czego ci brak? - szeptał. - Masz najpiękniejsze miasto świata..."<br>- Trzysta kabaretów patrzy na nas - błaznował Robert, gdy po szczęśliwym