i skoczyłem na szlema w trefle. Umoczyliśmy oczywiście, a szlemik w kiery był murowany. Jest to jedno z moich nielicznych bolesnych wspomnień z pięćdziesięciolecia.<br><br>Czemu jest ich tak mało? - Zawdzięczam to tacie, który od niemowlęctwa wychowywał mnie w duchu &lt;orig&gt;"stommowskiego gęsiowodyzmu"&lt;/&gt;. Cóż to za ideologia? - Już tłumaczę. Gęś ma tłuste pióra, toteż woda skrapla się na nich i ptaszysko wyłażąc ze stawu ledwie się machinalnie otrzepie i już jest prawie suche. Tak właśnie - pouczał surowo tata - postępować trzeba z wszelkimi zbędnymi troskami, smutkami, niedogodnościami życiowymi i bólem brzucha (o ile się da). Wielbiciel wszelkiego cierpienia Dostojewski słysząc to, na pewno by