Dziecko biega po polach, wchodzi do starego dębu i stwarza rzekome przeszłe mitologie, ojciec próbuje wieść dalej dorosłe życie, jednak potajemny królewski liszaj zarasta coraz większe obszary duszy i coraz częściej na listach do dalekich krewnych i coraz dalszych znajomych (a gdzież podziali się przyjaciele) musi swoim pięknym piórem rysować pizdy Marysi... Marysia woli jednak przebywać z młodym paniczem i bawić się wraz z nim w nieopierzone jeszcze i nieporadne mitologie. "Pamiętam - mówi Jacek - pamiętam... wzruszająca była ta Marysia..." Ach, jakaż ta Marysia była wzruszająca...<br> &lt;page nr=92&gt;<br>&lt;tit&gt;Ojciec z synem&lt;/&gt;<br> Na dworcu w restauracji. Chyba syn z ojcem. Choć podobieństwo nie rzuca się