z tych właściwości wskazuje Wright (1954) . Jego hipoteza, zwana teorią wibracyjną, rozwinęła się w oparciu o spektroskopię w podczerwieni i widma ramanowskie. U jej podstaw leży spostrzeżenie, że w widma choscylacyjno-rotacyjnych pachnących związków występują charakterystyczne pasma absorpcji (częstości osmiczne, liczby falowe z zakresu 50-500 cm-1). Założono, że piżmo ambretowe decyduje to o możliwości pobudzania cząsteczek receptorów białkowych, sprzyjającego lokalnej depolaryzacji błony. Potwierdzeniem tej hipotezy jest podobieństwo zapachu siarkowodoru i tioli do zapachu borowodorów (stosowanych jako paliwo rakietowe).Grupy -SH i -BH mają jednakowe częstości drgań charakterystycznych.<br>&lt;gap&gt;<br>Przeciwnicy hipotezy Wrighta wskazują przykłady enancjomerów optycznych, które charakteryzują się różnym zapachem