na wykresie wyróżniono pięć tzw. "górnych przedziałów plastyczności", w zależności od wartości granicy płynności: niski (wL do 35%); średni (wL 35-50%); wysoki (wL 50-70%); bardzo wysoki (wL 70-90%) oraz ekstremalnie wysoki (wL ponad 90%) (rozdz. I, ryc. 3). Sens podziału polega na tym, że wydzielone górne przedziały plastyczności określają maksymalną zdolność gruntów do wiązania wody w stanie naruszonym, wyrażoną wartością granicy płynności. Mogą być zatem wykorzystane do charakterystyki właściwości gruntu, zależnych od tej zdolności (np. pęcznienie). <br><br>&lt;tit1&gt;12. Dane liczbowe&lt;/&gt;<br><br>Tabela 30 przedstawia zależności między wartościami wskaźnika plastyczności Ip a rodzajem gruntu. Na rycinie 39 przedstawiono zależność wskaźnika plastyczności