wolno.<br>Popłochowcy wstrząśnięci uczynkami anarchistów i nade wszystko zbyt udręczeni lękiem przestrzeni historycznej, którą do niedawna bezpiecznie osłaniały parkany, jęli z rozrzuconego drewna klecić pośpiesznie nowe ogrodzenia, tyle że luźniejsze i bardziej bezładne od poprzednich..."<br>Bogucki jest może najciekawszy, jeżeli chcemy poprzez jego artykuły prześledzić zmianę w dziedzinie poglądów na plastykę w Polsce. W tymże roku 1955 wychodzi tomik Boguckiego Rozmowy o sztuce (prowadzone już w 1945). To dialog malarza i krytyka. Forma tu jeszcze o wiele ostrożniejsza. Podejrzewam, że przekonania Boguckiego są podłożone to pod malarza, to pod krytyka, by trudniej było zgadnąć - niemniej w usta malarza wkłada autor szereg