stoi. Bo świat stoi na głowie i<br>ten stary wieśniak to wie. Ciska idiotycznymi rachunkami z fabryki, rzuca<br>trzema podkowami i idzie koniowi odciąć nogę ("na co mu tyle kopyt").<br>Dziewczyna z opowiadania "Maść na szczury" - niby uległa (pod każdym<br>względem) kolejnym szefom - potrafi jednak ocenić ich oraz siebie i plunąć<br>na takie życie. Gardzi facetem, który wymyślił sobie ciekawych przodków, i<br>nie wystarczy jej tłumaczenie: "Tak sobie kiedyś pomyślałem, że by było<br>dobrze, jakby mnie co do przodu popychało. To sobie wymyśliłem. Ale mnie<br>nie pomaga ta moja fantazja. Rzeczywistość nie pozwala i charakteru nie<br>mam. W środku niczego nie