stało się bytem samodzielnym, stałym składnikiem mojego umysłu, składnikiem nie sprawiającym kłopotu. Zgodziłem się z nieśmiałą propozycją ojca, bym zaczął studiować historię, zgodziłem się, że studiowanie historii jest przejawem rozsądnego antropocentryzmu, i ojciec porażony moją zgodą zaczął cichutko płakać, jedynym przejawem jego dawnej osobowości były sześcienne łzy: studia ukończyłem już po jego śmierci, w historii nie znalazłem niezbitych dowodów na istnienie wampirów, podejrzewałem tylko kilka postaci historycznych, że w ukryciu musiały zajmować się tym procederem, ale to było tyle co nic. Nie mając poprzedników w szukaniu wampirów ("Młot na czarownice" jest dziełem nie odpowiadającym dzisiejszym warunkom), musiałem szukać na ślepo, każdy mógł