teologicznej, ani rewolucyjnym żarem. Trudno go też było zaliczyć do rojalistów, pragnących powrotu do kraju obalonego przez komunistów króla, który świetnie się miewał we włoskich wygodach i któremu ani się śniło ruszać z Europy. Nie sposób było przypisać Haqqaniego do jakiejkolwiek ideologii. Walczył po prostu o to, by wszystko pozostało po staremu, a więc przeciwko zwolennikom zmian. I o odzyskanie odebranego mu przez komunistów rządu dusz, jaki sprawował nad mieszkańcami rodzinnej Paktii.<br>Paktia i Chost nawet jak na afgańskie warunki należały do najbardziej przewrotnych. Wydały takich świętych wojowników jak Haqqani, a jednocześnie najważniejszych komunistycznych przywódców, jak choćby sam prezydent Nadżibullah wywodzący się