ale pomaga. Po raz pierwszy w historii ludzkości pomiędzy społeczeństwem a humanizmem sztuki nie rysuje się już nieprzekraczalna sprzeczność [...].<br><br> Oto, co miała do powiedzenia w roku 1964. W tym, co miała do powiedzenia na temat "przewag" NRD-owskiego "społeczeństwa socjalistycznego" dokładnie ćwierć wieku później, w wywiadzie udzielonym 8 października 1989, pobrzmiewają, trzeba przyznać, tony bardziej gorzkie. A jednak gorycz nie jest tu w żadnej mierze symptomem załamania się wiary w NRD jako produkt "obiektywnych praw rozwoju społecznego". Przeciwnie, jest raczej reakcją na niepojęte zachowanie niektórych współobywateli, którzy ni stąd ni zowąd tłumnie uciekają z tego wolnego od "nieprzekraczalnych sprzeczności" ziemskiego raju