poczynając - z krótką przerwą w latach 361-363 (panowanie &lt;name type="person"&gt;Juliana&lt;/&gt;, zwanego &lt;name type="person"&gt;Apostatą&lt;/&gt;) - Kościół cieszy się wolnością i stopniowo uzyskuje stanowisko uprzywilejowane. Otrzymując prawo posiadania dóbr ziemskich, duchowni zostali zwolnieni od ciężarów państwowych, a biskupi uzyskali przywilej własnego sądownictwa. Stanowiska państwowe obejmowali chrześcijanie, a poganie byli z nich usuwani.<br>Wszystko to pociągało za sobą ważne dla Kościoła następstwa. Do początków IV w. chrześcijanie rekrutowali się zasadniczo z ludzi, którzy przeszli proces szczerego religijnego nawrócenia, przy czym przyjęcie chrześcijaństwa nie dawało im na ogół żadnych korzyści materialnych, obecnie było zupełnie odwrotnie. Właśnie nieprzyjęcie chrześcijaństwa zamykało dostęp do urzędów, dobrobytu i znaczenia. Staje się