oblewając słowa rzęsistymi łzami. - Stryjaszek nic nie rozumie!<br>Wybiegła z pokoju gubiąc łzy po drodze.<br>Stary profesor wzruszył ramionami dziwując się tej niezgłębionej tajemnicy: płacze, a sama nie wie dlaczego? I jeszcze się zżyma, że on nie rozumie tego, czego i ona nie rozumie.<br>- Salomon też by nic nie rozumiał - pocieszył się profesor. Oczekiwał Adasia przez cały dzień, lecz go się nie doczekał. Ani on, ani inni, niecierpliwie czekający. A panna Wanda przypominała marcowy dzień, co to popłacze odrobinę, osuszy łzy błyskiem słońca i znowu popłakuje.<br>- Ujrzymy go jutro o świcie! - pocieszył ich profesor. Gdy legł na łoże, westchnął siedem razy, bo