się w pokoju, zamyślił się i machinalnie sięgnął po papierosa. Zaraz go jednak odłożył. Przez otwarte okno widział idącego podwórzem Kotowicza. Szedł wolno, przygarbiony, wspierając się na lasce. Gdy zniknął w głębi bramy, Szretter wyjął z teczki notes, przez moment się zastanowił i potem pod ostatnim, nie skończonym zdaniem szybko począł pisać:<br>"Niespodziewana rozmowa z tym starym błaznem K. poszła jak należy. Jedno zastrzeżenie: na samym początku niepotrzebnie wspomniałem, że mamy małe mieszkanie. Użyłem nawet wyrażenia 'niestety'. Niedopuszczalne. Nie chodzi mi o żaden wstyd. Gwiżdżę na to. Ale dałem w ten sposób staremu durniowi okazję do wypowiedzenia współczujących frazesów. Wstrętne. Jest