czekała. <br><br>Upływały godziny. Jedna, druga, trzecia. <br><br> Policjant wyszedł na schody z paczką jakichś <br>formularzy w ręku. Chciał właśnie otworzyć drzwi <br>do sąsiedniej kancelarii, gdy natknął się na Adelę. <br><br><br>- To ty? - spojrzał na nią ze zdziwieniem. <br><br><br>Adela podniosła się. Patrzyła na niego w milczeniu, <br>z uporem. <br><br>Był to starszy człowiek, o poczciwej, szerokiej twarzy, <br>długich wąsach i bardzo niebieskich oczach. <br><br>- No... no... - pokiwał głową, a potem dodał <br>łagodnie: <br><br>- Nie duri, dziewczonka*. Przecież to nie więzienie, <br>a cyrkuł. - I po chwili namysłu dorzucił jeszcze: - A i <br>do więzienia też cię tak od razu bez pozwolenia nie puszczą. <br>Trzeba iść do urzędu po pozwolenie