westchnął głośno - w chórze innych westchnięć.<br>- On tak zawsze - powiedział półgłosem stojący obok Hubercik. - Pan Huon, znaczy. Ino tak gada. Strachu nie było żadnego, most zdzierży, runie zawżdy po tym, jak przejdzie ostatni. Ilu by nie przechodziło. Pan Huon ino szucić lubi.<br>Szarlej krótkim słowem podsumował i Huona, i jego poczucie humoru. Reynevan obejrzał się. Zobaczył zębaty, zwieńczony krenelażem mur. Bramę, nad nią czworokątną czatownię. I wznoszącą się nad tym wszystkim wieżę.<br>- Zamek Bodak - wyjaśnił Hubercik. - Doma my są. <br>- Trochę kłopotliwe macie dojście do domu - zauważył Szarlej. - Co robicie, gdy magia zawiedzie? Nocujecie na dworze?<br>- Gdzieżby tam. Jest wtóra droga, od Kłodzka