ale zawdzięczał je przecież nie tyle stylowi romantycznemu, ile ogromnej sprawności warsztatowej, podporządkowaniu twórczości oczekiwaniom publiczności.<br>Gdy przedsiębiorczy François Harel w grudniu 1831 roku porzucił Odéon i objął z kolei teatr Porte-Saint-Martin, poeci zyskali wreszcie scenę i zespół, zdecydowanie preferujący dramat romantyczny. Repertuar tego teatru był jednak dobierany pod kątem głównej jego gwiazdy - panny Georges (Margueritte Josephine Wemmer); toteż przyjmowano przede wszystkim te sztuki, do których autor wprowadził dla niej napisane role.<br>Pierwszym przedstawieniem Harela w Porte-Saint-Martin był dramat Aleksandra Dumasa Richard Darlington (i był to zarazem debiut romantycznego dekoratora, Charlesa Séchan, ucznia Cicere'a, związanego potem stale z