ani drgnie. Rozstawi skrzydełka, wespnie się na łapki, nastroszy piórka na głowie, i stoi jak mur. Tylko ślepkami przewraca i coś tam po swojemu urąga. I jak nie ustąpić mu z drogi?<br>Słuchając, nie spuszczam wzroku z manewrów mewy. Ostrzy sobie dziób o skały. Ciężko podskakuje, podreptuje, krok za krokiem podchodzi do pisklęcia, które oczekując rodziców, wysunęło się poza ochronne koło starych, Odganiana krzykiem i groźnie rozstawionymi skrzydłami skua nie odlatuje. Czeka tylko widać dogodnej chwili. <br>- Proszę uważać - słyszę naraz. I płomienna broda mego towarzysza miga mi tylko wśród skał. Biolog przez chwilę wyszukuje wśród stosów skorupek jaj najmniej zniszczoną i