orientację jej kultury oraz przyjętą przez nią hierarchię wartości (Ossowska 1969, 1973). Szczegółowa analiza tego zjawiska pozwala - jak się zdaje - wyróżnić trzy jego aspekty, analogiczne do tych, które zostały zasygnalizowane przy definiowaniu pojęcia układu odniesienia jednostki. Ethos grupy byłby zatem pewnym ogólnym układem odniesienia jednostek w ramach danej grupy (lub podkultury), czyli swoistą kombinacją cech, wartości, stylów życia, kierunków uczestnictwa itp., które stanowią <hi rend="italic">atrakcyjny przedmiot dążeń i aspiracji, matrycę służącą porównaniom</hi> swoich cech czy osiągnięć z tymi, które są w niej uwidocznione, jak też <hi rend="italic">fikcyjne czy realne audytorium</hi> , którego oczami członkowie grupy krytycznie spoglądają na siebie i dążą do korygowania niedociągnięć