dwóch domów. Ot, i "dziwny zamiar" spełni się bez kosztu! <br>Dziwny zamiar spełnił się istotnie. Adam został dyrektorem kursów w Warszawie, Marta zaś - zamiast uczęszczać do szkoły ogrodniczej - uczyła się śpiewu u Włocha. Nowa epoka nastąpiła w rodzinie, wszystkie obyczaje uległy odmianie. Nie dni listów od Władysia były teraz dniami podniecenia Róży, lecz dni &lt;orig&gt;lekcyj&lt;/&gt; Marty. Jak kiedyś czekała na listonosza, tak czekała obecnie na powrót córki od maestra. Już na progu chwytała z jej rąk nuty, patrzyła w nie chciwie, szukając wielkiej nowiny. Były to z początku vocalise'y i najprostsze włoskie aryjki w rodzaju "Caro mio ben". <br>- Jakże? - pytała. - udało