pól. Schodzę z ambony i podnoszę swą zdobycz. Jest to piękna, intensywnie ruda liszka z puszystą kitą, zakończoną wyraźnym białym kwiatem. Wracamy na kwaterę. Zbyszek jest wściekły. Chciał zrobić &lt;orig&gt;dubleta&lt;/&gt;, więc najpierw strzelał do lisa bardziej oddalonego (spieszył się, bo ten dobiegał już do lasu), potem zaś do bliższego. W podnieceniu źle ocenił odległość - strzelał na 90 i 70 metrów. Gdyby zaczekał, ten drugi przybiegłby mu pod ambonę.<br> Wieczorem w podobny sposób ja pudłuję, a w zasadzie niepotrzebnie strzelam do lisa. Z powodu zapadających ciemności i łudzącej bieli śniegu grzeję do niego najpierw na 75, potem na 80 kroków. Moje zdziwienie