co mu się śpieszy... i dziennikarz z Polski!" <br>Pomału idą. Stanęli przed grobowcem. Gertę widać. Czarną chustką przyodziana. Zniżają trumnę. Hans oczom nie wierzy. "To ten sam grobowiec!" Pochylają się i po ich plecach zgiętych w kabłąk widać, że kładą trumnę. Teraz się prostują, spoceni. <br>Już ksiądz Prymusek dłoń wysoko podniesie i rozległym znakiem krzyża przeżegna i pożegna chrześcijanina. Teraz ramiona szeroko otworzy i wzrokiem uroczystym ogarnie parafian. <br><br>- Drodzy w Chrystusie Panu... i Pocieszycielu... Wiem, że to niemal nonsens, żeby obcy człowiek mówił wam o waszym długoletnim proboszczu... Tym bardziej że widzę tu obywateli, którzy pamiętają tego braterskiego człowieka... od dziesięcioleci