ich zliczyć. Wśród dymów i mdławego zapachu palonego mięsa zabrzmiały naraz przenikliwe dźwięki trąb. Na dziedzińcu ukazała się arka przymierza niesiona wysoko na barkach Lewitów. Olśnieni jej złocistym blaskiem kantorzy przy wtórze harf i cymbałów zaintonowali hymn, którego treść pokrywała się z późniejszym Psalmem 24. &lt;q&gt;Podnieście, książęta, bramy wasze,<br>i podnoście się, bramy wieczne,<br>a wnijdzie król chwały!<br><br>W tejże chwili chór podzielił się na dwie grupy i rozpoczął<br>następującą strofę:<br><br>Któryż to jest król chwały?<br><br>a gromka, pełna uniesienia i radości odpowiedź drugiej grupy chóru brzmiała:<br><br>Pan mocny i możny,<br>Pan potężny w walce.&lt;/&gt; <br>Pytania i odpowiedzi powtarzały się, dopóki złocistej