Esfahanu, ma bliżej do Pana, tajemnica bowiem woła tajemnicę, tak jak przepaść przyzywa jeszcze głębszą otchłań,<br>i łączyliśmy się tym wołaniem, i nic nie znaczyła tu odległość, oddalenie, bo mogliśmy każdej chwili pokonać ją na latającym dywanie albo na ognistym smoku czy na skrzydłach wichury, i u progu snu odbywałem podróż w stronę mojego przedistnienia, w krainę zdjęć mojej pięknej mamy, i tworzyłem ją w sobie rzeczywistą i żywą, i znieruchomiała na pożółkłych kartonikach postać w cudowny sposób ożywała:<br>i stawałem się małym drużbą na ich - mojej pięknej przyszłej mamy i mojego niezrównanego przyszłego tatki - ślubie we lwowskiej bazylice archikatedralnej w