być podporządkowane widowisko. Wydawało się to tym oczywistsze, iż długo jeszcze w teatrach nie było stanowiska reżysera spektaklu (czyli twórcy, który mógłby konkurować z poetą o dominację nad kształtem spektaklu), funkcję tę pełnił dyrektor lub najbardziej doświadczony aktor.<br>U progu XIX stulecia ludzie pióra traktowali zatem teatr nadal jako sztukę podrzędną wobec tekstu literackiego, wspomagającą wysiłki autora. Teatr zmieniony, ulepszony, miał według nich pełnić w gruncie rzeczy te same co dawniej funkcje; jeśli domagano się unowocześnienia - to z myślą głównie o tym, by na scenie nie ulegały zaprzepaszczeniu walory nowego dramatu. Pogląd ten utrzymywał się, mimo że w szkicach krytycznych młodych