I cóż usłyszeliśmy od tego wielokrotnego laureata radzieckich nagród państwowych? - Towarzysze - powiedział - nie wierzcie naszej literaturze. To wszystko bujdy, baśnie wymyślone, aby przypochlebić się partii i wspiąć się wyżej na szczeblach pisarskiej kariery. Bo to są pieniądze, dacza, samochód, kilkupokojowe mieszkanie. Kogo obchodzi idea? Gorzej, że bez wahania jeden drugiemu podstawia nogę. Więcej piszą donosów niźli książek - i tu podniósł palec do góry. - I tak trzeba, aby żyć w naszym Związku!<br>Wyka wymienił kilka nazwisk z radzieckiego firmamentu literackiego. Poeta machnął ręką krzywiąc się z niesmakiem. - Barachło. Nie wierz. U nas w nic nie można wierzyć.<br>Rozmawialiśmy potem z Kazimierzem o