Bruno zabił ją, przypalając papierosem.<br>"I czym ty się tak przejmujesz - wzruszył ramionami.- Życie to dość obrzydliwy proces, nie warto poświęcać mu aż tyle uwagi".<br>Strzepnął trupa muchy z popiołem i sięgnął po zapałki.<br>Kiedyś tkwił w życiu po same uszy. Był prorokiem każdej żyłki krwi, każdego paluszka, cycuszka i podwiązki. Gdy na wieczorach poetyckich wściekła publiczność tupała i pluła wariacko, czuł, że dni smakują mu jak spirytus z sokiem malinowym. Podniecają i oszałamiają. Pamiętał rozróbę w Zakopanem, gdy uciekali zlodowaciałymi ulicami przed policją. Właśnie stoczyli bitwę z nobliwymi miłośnikami poezji o kwiatkach i duszyczkach. Potem upili się do nieprzytomności z