sekretarz z burmistrzem zabronili nam angażować ludzi z Zakopanego. Motywowali swoją decyzję deficytem rąk do pracy. Za zgodą głównego szefa zakupiłem dwa autobusy do przewozu robotników z Leśnicy i Gronia. Jednostka wojskowa z Kościeliska wypożyczyła nam kotły polowe i codziennie żywiliśmy ponad dwieście osób. Powołaliśmy własne przedsiębiorstwo budowlane, które było podwykonawcą drobnych robót.<br>Tempo budowy było dobre. W połowie prac zmienił się dyrektor przedsiębiorstwa. Nowy szef jeszcze bardziej naciskał na szybkie i solidne wykonywanie stawianych obiektów.<br>Mimo że szczęście na ogół nam sprzyjało, nie obyło się bez tragicznego wypadku. Podczas pogłębiania wykopu pod kanalizację, na głębokości ośmiu metrów załamało się oszalowanie