ucha.<br>- Ge-no-we-fa - powiedziała takim tonem, jakby to miał być dowcip.<br>- Genowefa?<br>- Nie. Nie Genowefa. Aurelia.<br>- A więc Aurelia?<br>- To dosyć skomplikowane. Po co ci ta maska?<br>- I peruka.<br>- I peruka.<br>- Och, wiesz - próbowałem się zadomowić. Jeśli mam spędzić w tym gmachu najbliższe cztery lata, to muszę mieć pogląd na to, jaka jest scena. W mojej szkole miałem do dyspozycji tylko małe podium w świetlicy. Tu, muszę przyznać, jest całkiem inaczej. I ta piękna stara aula! Będę tu występował. Już postanowiłem.<br>- Świetna ta maska - powiedziała nareszcie.<br>- Sam ją robiłem, moja panno.<br>- Naprawdę? Pokaż.<br>Miała dziwny uśmiech - trochę drwiący, a