ludzkich postaci, odmiennymi już jednak od biologicznych form wcześniejszych obrazów Skupniewicza, dla których inspirację stanowić mogła twórczość Tadeusza Brzozowskiego. Świecące intensywnymi barwami i dynamiczne w ruchu ostatnich prac Skupniewicza wirują wtopione w przeźroczyste mgławice iluzyjnej przestrzeni lub wyłaniają się z niej wyróżniając się ze swego kontekstu, stabilnego i uporządkowanego, kontrastem pogmatwanych i zarazem napiętych w ruchu kształtów. Stwarza to klimat tych obrazów pełen ekspresji i może stanowić podstawę do poszukiwania głębszego ich sensu wśród możliwych literackich odpowiedników. Przedstawienia te nie są przecież pozbawione odniesień do istniejących już malarskich tradycji chociażby ekspresjonizmu czy szeroko pojmowanego nadrealizmu. Przez pewne w tym zakresie analogie