na czoło osiągnięć artystycznych kultury wsi polskiej" </>(Piwocki, 1976, s. 132, 133). Autorami tych rzeźb byli zarówno sprawni, kształceni rzemieślnicy (pracujący również na potrzeby prowincjonalnych kościołów), jak i snycerze, wywodzący się z kręgu ludzi związanych z obróbką drewna (stolarzy, cieśli, bednarzy). Wśród rzeźbiarzy byli także wynalazcy, konstruktorzy maszyn poruszanych woda, pojazdów (np. Wielgus z Bieńczyc, zegarmistrz i ludwisarz), a Jan Wnęk z Odporyszowa zabił się, próbując latać na skonstruowanych przez siebie skrzydłach. Stawianie kapliczek, a zwłaszcza wykonywanie rzeźb, było dla gromady tak ważne, że to zadanie zlecano najbardziej znanym rzemieślnikom. Tam, gdzie nie było to możliwe, musiano korzystać z usług miejscowych