jest ściśle określona. W tym kontekście Dogen <br>określał medytację mianem 'koanu przejawionego' (jap. genjo koan). &lt;q&gt;"Jest <br>buddyjska praktyka religijna, która nie jest 'stawaniem się buddą' (jap. sabutsu), taka praktyka jest 'koanem przejawionym' "&lt;/&gt; - pisał Dogen. &lt;q&gt;"Ten, kto jest 'buddą', nie może stać się 'buddą'. Kiedy kosze i klatki (jap. raro; metafora pojęć i kategorii rozróżniającego umysłu) są zniszczone, 'siedzący budda' (jap. zabutsu) nie ma nic wspólnego ze 'stawaniem się buddą' ".&lt;/&gt; Medytację można nazwać 'koanem przejawionym', ponieważ jest przejawem 'oświecenia' bez potrzeby odwoływania się do jakichkolwiek słów. Należy przy tym pamiętać, że nie każda forma zazen jest 'koanem przejawionym', to znaczy nie każde