ruchu klasycznego, chociaż prawdopodobieństwo takiej sytuacji spada wykładniczo w miarę oddalania się od punktów zwrotnych. Dla v>1 funkcja falowa ma dodatkowe, lokalne ekstrema, które nie mają klasycznej analogii. Szczególnym kształtem wyróżnia się funkcja falowa dla najniższego poziomu oscylacyjnego, v=0. Zamiast dwóch ekstremów w pobliżu punktów zwrotnych mamy tu pojedyncze maksimum pośrodku. Można to powiązać z najniższym stanem klasycznych oscylacji, w którym układ pozostaje w spoczynku w minimum potencjału. Trzeba jednak pamiętać, że energia kwantowego oscylatora w stanie v=0 nie jest równa zeru, lecz <gap>, nie możemy więc nigdy osiągnąć "braku drgań". Na zakończenie przypomnijmy raz jeszcze, że przytoczone wzory