topór, sceny dekapitacji itp. - często się pojawiają, ale wszystkie związane z tymi rekwizytami makabryczne wydarzenia są albo przeniesione za scenę (podobnie jak potem u Słowackiego w Śnie srebrnym Salomei - można je sobie wyobrazić wspomagając wyobraźnię na przykład malarstwem Géricault), albo są obrazowo wprowadzane tylko do dialogów; na scenie pozostaje tradycyjnie pojedynek i trucizna.<br>Miarę woli ugodowości Wiktora Hugo poznać można najlepiej z teatralnych dziejów dramatu Król się bawi. W kilka lat po sukcesie Przedmowy do Cromwella, której najważniejszą tezą była nobilitacja groteski w sztuce, także w teatrze, poeta napisał oto dramat, który miał realnie wprowadzić groteskę na scenę i manifestacyjnie skierował