nie może się wyrazić tak indywidualistycznie czy psychologicznie, jak bywa w poezji nam współczesnej. Poeta sam stanowił raczej - jakkolwiek wyraziście by siebie przedstawił - exemplum człowieka w całości barokowego planu, kosmosu. W boskim świecie stanowił byt piękny i ohydny zarazem, przemijający i cielesny, obdarzony zdolnością do życia i śmierci, miłości i pojmowania wiedzy.<br> Poeta w poezji Jarosława Marka Rymkiewicza idzie w pewnym sensie w jego ślady. Ale silniejszy, bogatszy jest o świadome uczestniczenie w ciągu długiej tradycji sztuki. Nie chodzi tu o używanie pewnej symboliki i fabuły starożytności do szyfrowania w poezji tajemnicy świata, jak to bywa w baroku. Idzie o rodzaj