rekonstruowaniu niezachowanych miękkich części ciała zdawało się nie być niegdyś ograniczeń w fantazjowaniu. Prawdopodobnie, tak jak u pokrewnych edestidów, pojedyncza spirala zajmowała środkowe położenie w żuchwie, służąc do cięcia miękkich rybich ciał.<br>Połączenie w tym samym aparacie zębowym miażdżących i tnących zębów wynikło zapewne ze szczególnej natury ryb będących głównym pokarmem edestidów. Dominujące &lt;page nr=243&gt; w permie paleoniski miały wszak bardzo twarde i sztywne łuski grubo powleczone emalią (ganoiną). Roztropniej było, po wstępnym rozcięciu, raczej je miażdżyć, niż tępić na nich dalej zęby. Bardzo swoistą grupą rekinów późnego paleozoiku były słodkowodne Xenacanthida. Ich najłatwiejszą do zauważenia w stanie kopalnym cechą są charakterystyczne zęby