chleba. Byłam najmłodsza, najmniejsza, może dlatego. Miał na szyi krzyżyk na sznurku i powiedział, że jest z Krakowa. Wysoki, ze dwadzieścia lat, ja go widzę do dziś. Spotykałyśmy bardzo wielu jeńców sowieckich, przecież Niemcy brali ich jak kurczaki. Powiedziałam jednemu, że mój ojciec służył w rosyjskim wojsku. Na drugi dzień pokazał mi kupkę kamieni - diewuszka, diewuszka, wot tam. Znalazłam kawałek chleba. Oni budowali Truppenlazarett dla niemieckich żołnierzy, wielkie murowane bloki. Opodal rosło parę drzew owocowych. Nic już na nich nie było, tylko jedna gruszka na czubku została. Gdy SS-mani się oddalili, jeden mały skośnooki Rosjanin wdrapał się aż na wierzchołek