się i wsunął pod czysto obleczoną kołdrę. Leżał na wznak. W pokoju jeszcze nie spano. Widział studenta pochylonego nad stołem i Miećka siedzącego przy biurku. Zygmunt wyszedł do "Małej", Stukonisowa krzątała się po kuchni, a z dalszego pokoju słychać było śmiechy kobiece i piski. Lucjan drzemał. W pewnej chwili w pokoju usłyszał głos kobiecy, otworzył oczy i zobaczył młodą, dość brzydką dziewczynę. Zbliżała się powoli do Miećka ze słowami: "A spać, Mitasku, nie czytać po nocach". Nachyliła się nad nim i oparła ręce na jego ramionach. <page nr=20> Lucjan widział, że chciała jeszcze coś powiedzieć, ale raptem odskoczyła gwałtownie. Teraz powiedziała: "Fe, Mitasku