pomyślała. Poczuła wilgoć ściany, o którą opierała się plecami, a wokół siebie coraz wyraźniej czuła jakiś ruch. Na szczęście nie zdążyła jeszcze otworzyć oczu, gdy głos Heleny przywołał ją gwałtownie na powierzchnię.<br>- Spójrz mi w oczy - zażądała Helena tonem nie znoszącym sprzeciwu. Joanna próbowała otworzyć zaciśnięte powieki, ale nie mogła pokonać ich oporu.<br>- Czesław, chodź natychmiast! - Czesław stanął w progu swojego pokoju. - Ona włóczy się po szkole nie wiadomo z kim, przestała chodzić do baru, a na dodatek nie chce powiedzieć, gdzie była. Ta dziewucha wpędzi mnie do grobu.<br>Czesław stał bezradnie, czekając, aż Helena powie mu, co ma zrobić. Spojrzał