minutę, a służba niemało musiała się nakrzątać, by zdążyć z napełnianiem pucharów.<br>W pewnej chwili rozochoceni biesiadnicy zażądali, by Samson zabawił ich muzyką. Sprowadzono go przeto z lochu i wciśnięto mu do rąk siedmiostrunową harfę. Ociemniały wielkolud, przybity hańbiącym mozołem przy żarnach, stanął w świątyni nie opodal dwóch kolumn i pokornie wygrywał na strunach melodię, którą kiedyś nuciła mu matka. Ale bibosze wcale go nie słuchali. Sprowadzili go jedynie po to, by napawać się widokiem jego upadku i powetować sobie w ten sposób wszystkie chwile strachu i krzywdy, jakich doznali z jego przyczyny. Dźwiękliwe tony hebrajskiej pieśni gubiły się w pijackich