bierze poważnie. Można by powiedzieć, że przeżywamy okres bezkarności eschatologicznej, przejściowy zamęt i bezład bezniebia i bezpiekla. Że katolicyzm ponosi przy tym straty najdotkliwsze, to jasne. Żąda bowiem od człowieka najwięcej i rzeczy najtrudniejszych. Lecz Łaska i sankcje etyczne zawieszone nad ludzkim plemieniem nie są zdolne siłą odpowiedzieć na siłę pokus zła. Równowaga została zachwiana i chyba na czas dłuższy, bo kto wie, czy nie minie wiele pokoleń, zanim nowe niebo i nowe piekło przyjmą zbłąkane dusze nieśmiertelnych, a Łaska odnowi z nimi nadwątlone przymierze.<br> 3. Ostatnia wreszcie uwaga. Chodzi mi o nagminne współcześnie zjawisko polegające na odwróceniu hierarchii wartości. Nigdy