Sygnalizowała jednak niebezpieczeństwa wynikające z zadarcia z obrońcami konwencji. W tej walce poległ niewiele później dramat Wiktora Hugo Król się bawi. Ta znakomicie nowatorska sztuka oburzała innej rangi niemoralnością: osią wydarzeń jest intryga zmierzająca do podstępnego uwiedzenia kobiety. Drugim punktem zapalnym była obraza królewskiego majestatu: Franciszek I jest wodzony na pokuszenie i ulega pokusom. Dzieło zdjęto ze sceny nakazem cenzury bezpośrednio po premierze.<br>I oto okazało się, że gorset wymarzonej swobody dramaturga jest o wiele ciaśniejszy, niż wyobrażał to sobie Hugo. Żaden "lud", żadna publiczność nie wsparła go w zmaganiach z teatrem. Kolejne przedmowy pokazują, z jaką determinacją walczył jednak nadal