że bez książeczki... No!<br>Walentowa przewinęła dziecko i rozwiesiła nad płytą mokrą pieluszkę.<br>- Co pan kracze! - rzuciła opryskliwym głosem. - Pilnuj pan siebie. I tak już za trzy tygodnie nie płaci, a tylko miejsce zajmuje. Ważny mi &lt;orig&gt;sublikator&lt;/&gt;.<br>- Zapłacę - bąknął Dyzma.<br>- Zapłacisz pan albo nie. A piętnaście złotych to i tak pół darmo, ale piechotą nie chodzą. A pan co do jakiej roboty się weźmie, to i &lt;orig&gt;zara&lt;/&gt; wyleją...<br>- Któż to taki pani Walentowej powiedział?<br>- O, wa, wielka tajemnica. Toć pan sam Mańce opowiadał. Zaległa cisza.<br>Dyzma odwrócił się do okna i przyglądał się odrapanym murom podwórza. Istotnie, prześladował go jakiś pech. Nigdzie