hercyńskie (czyli waryscyjskie) i alpejskie. <br>&lt;page nr=98&gt; Paleomagnetyzm Przebieg wędrówki kontynentów został rozpoznany głównie dzięki danym paleomagnetycznym. W skałach osadowych utrwala się ślad namagnesowania przez pole magnetyczne ziemskie za każdym razem, kiedy minerały je tworzące podlegają istotnym przemianom (krystalizacji, nagrzaniu). Istnieją możliwości określenia kierunku tego namagnesowania w próbce skały. Kierunek ten wskazuje położenie biegunów w stosunku do miejsca, z którego pochodzi próbka, ale oczywiście nie wynika z tego ścisła pozycja geograficzna. Uzyskujemy szerokość geograficzną, która ma obiektywne punkty odniesienia (bieguny magnetyczne), ale nie długość geograficzną (południk Greenwich został przecież wybrany arbitralnie).<br>Mając pomiary z różnych bloków kontynentalnych, można na ich podstawie określić względne