doświadczy losu, padając twarzą w koleinę broszkowskiej drogi - mój dziwny, dziwny ojciec. <br>Inni w trumnach na wieki wieków<br>a on w ścieżkę wdeptany na przekór<br>nawet nie wstał się ze mną przywitać...<br>***<br>Ulica Śródmiejska ma zapach cytryn, stoją tam na rogu Piotrkowskiej stare żydowki w zrudziałych, ulizanych perukach. Cytrynami i pomarańczami pachną ich ogromne kosze, a tuż obok przepływa rynsztokiem koński mocz i tupią o bruk szkapy dorożkarskie na postoju, chrupiące obrok z parcianych worków. Dziewczynka o przepastnych oczach sprzedaje wierzbowe bazie; nie domyśla się, że też będzie wróżką z mojej bajki o Leokadii, a może wie już coś o kłamliwości